2010/04/21

55. Pasartea


Theresa zegokion bezainbatean ohoratzeagatik, bera ere joanen zer lur berri bila; Theresaren apaingarritzat, urre eta harbitxizko altxorrak bilduko zizkioten mehatzetan esklabo larru beltzek; haien gainean izanen zen haur zuri eta horaila agintari, ezin hurranduzko printzesa bat bezala. Theresak zoraturik entzuten zituen aita besoetakoaren bihotz-irudimendunak asmatzen zekien ipuin ederrok... Urrutiko Amerikak baino urrutiago, Indianoen lur urretsuak baino urrezkoago diren uharte dohatsuak, ordea, ez zizkion oraindik aipatzen, han, arimaren sorterri den Gazteen Lur mirarizko hartan, baitzatekeen Theresa printzesa eta agintari zor zitzaion araura...
Iherika irakasten zion haurrari. Udazalerik heltzen ez zen itsas-golko txiki bat eriden zuen horretarako, eta hor zen Theresa berez desbeztitzen hasi haren begi liluratuen aurrean. Lehengo aldietan aski heraberik egiten zuen; gerorago eta ausartuago bilakatzen zen hala ere, baina berehala janzten zuen iherikako jantzia... Azkenekotz eguna etorri zen non Theresak ekandua hartu baitzuen haren aitzinean biluzik egoteko, berriz jantz zedin agintzen ez zion artean. Galdegiten zion beti lotsa zenetz... eta haren larru elurtsua estaltzen zuen gorridurak salatzen zion hala zela, baina ez zituen areago begiak saihesten ez eta bere gorputzaren edozein gune eskuekin ezkutatzen gizona so zegokiolarik, luzaro, uhin marrumakarien musika gehiago ez entzunaz, gezalaren gazia gehiago ez nabaituz.

No hay comentarios:

Publicar un comentario